boek_vogel_btn
Donkere wolken boven Eizer

Na een onbezorgde inloopperiode kwamen donkere wolken zich samenpakken boven de Eizerse dorpskom... In 1892 brandde de zaal van "Den Halve" af, en de 18-jarige muziekvereniging stond zonder lokaal op straat. Er werd gefluisterd dat Den Halve zelf een hand in deze brand had. "Een soort voorgevoel" had hem er immers toe gedreven om, de avond vóór de noodlottige feiten, het vaandel van de fanfare te doen weghalen door één van zijn zonen...

Een nieuw onderkomen voor de dakloze fanfare drong zich op.

De schoonmoeder van Judocus Foccaert ("Pouille") gooide de deuren van haar herberg open en, zo lezen we in het jubileumboek "100 jaar Eendracht Maakt Macht, Historie eener Eyzerse Sociëtait" uit 1993, liet er een nieuwe zaal inrichten, De Welvaart, waar de muziekvereniging haar intrek kon nemen. Het had de naam er "blauw" (lees : liberaal) te zijn.

Joannes Franciscus Tastenhoye, alias Lamme Tast, de jongste zoon van Susken Tast, was van zijn kant even genereus en stelde een zaal boven zijn café ‘t Gouden Rad ter beschikking. ’t Gouden Rad bevond zich langs de Duisburgse Steenweg naast het huidige Fina tankstation van Lamme’s kleinzoon Lucien Tastenhoye.

Toen ook de zaal bij "Den Halve" heropgericht werd, gingen er stemmen op om er opnieuw het lokaal te vestigen.

Het conflict kon niet bijgelegd worden en een scheuring was het onvermijdelijke gevolg. Een deel van de fanfare trok bij Judocus Foccaert binnen en stichtten er "ten jaere 1893 eene maatschappy onder de naam ‘Eendracht Maakt Macht’".

Het bestuur van de aloude Sint Rochus trok met den drapeau bij Lamme Tast in. Drapeau-drager was Jean-Baptist Dehertog. Eigenlijk was het de drapeau-drager die bepaalde dat de aloude fanfare Sint Rochus ging waar hij ging. Had hij zich bij de "schismatiekers" aangesloten dan hadden deze mogelijk de naam Sint Rochus overgenomen en zou de geschiedenis van beide fanfares er waarschijnlijk wat anders uit gezien hebben.

Eizer had nu dus twee sosjetaiten, de blâ en de roeë, of die van Pouille en die van Lamme Tast, zoals ze nog altijd gekend zijn.

Tegenwoordig leven beide maatschappijen de onderlinge afspraken na en er heerst een vrij goede verstandhouding. Van een strijd tussen rood en blauw is al lang geen sprake meer, eerder van een gezonde concurrentie. Het is waarschijnlijk mede dank zij deze concurrentie dat een klein dorp als Eizer de dag van vandaag nog altijd prat kan gaan op het bezit van twee bloeiende fanfares.